Waterspektakel in Eindhoven

Half in een zuidwesterstorm reist het eerste contingent vertegenwoordigers van de Loopgroep af naar Eindhoven. Om 06.00 uur precies zitten we, Dianne, Gert Sandra, Jacqueline en ik in de auto op weg naar de plaats waar het moet gaan gebeuren. Tijdens de reis naar het zuiden wordt het weer steeds slechter. Het water komt met bakken uit de lucht. De snelweg lijkt soms wel een rivier. Lekker vooruitzicht hoor.

Ruim op tijd in het beursgebouw om de nodige zaken af te halen. Hierbinnen is het nog even behaaglijk. Toch moeten we weer naar buiten. Daar is namelijk het parcours uitgezet. Helaas niet overdekt. Met de poncho tot enkele minuten voor de start omgeslagen valt het nog uit te houden. De spanning neemt toe. Toevalligerwijs sta ik naast twee vrienden waarvan de een de broer van Ria Spoor blijkt te zijn. Het zal wel zo moeten zijn. We keuvelen even ontspannen en daardoor verstrijkt de tijd. Gert is doorgelopen naar het begin van het startvak, Dianne zit in een andere groep.

En opeens zijn we weg. Om de een of andere reden  is direct alle spanning ook weg. It giet oan. In meerdere betekenissen. Van de regen die onveranderd blijft vallen heb ik na even geen last meer. Als uitgangspunt heb ik gekozen voor 3;30 uur. Gert wil sneller, Dianne heeft 4;30 uur als doel voor ogen.

De heren pacers lopen rond de 5 minuten per kilometer, Mijn hartslag blijft daar waar ik’m hebben wil zo tussen de 150-155. Dit is goed voor het eerste rondje. Het parcours loopt in een soort waaier rond het centrum van Eindhoven. Daardoor kan het publiek binnendoor naar plekken aan de route lopen. Plots staan na een paar kilometer Marieke, Rene, Linda en Aje in een bushokje te roepen. Top man, helemaal naar Eindhoven in dat zeikweer om ons aan te moedigen. Later komen Sandra en Jacqueline ook dit illustere 4-tal tegen. Zandstuvers in optima forma.

Back to the game. Op tijd begonnen met zopie. Elke drinkpost een paar slokken en na een 5 kwartier begonnen met mijn eigen gefabriceerde slobber van ranja, zout en sinaasappelsap. Geen vast voedsel op een banaantje onderweg rond de 32 kilometertjes na, gewoon even wat anders in de mond. Na 22 kilometer voelt het goed. Het tempo kan in de tweede helft van de race omhoog. Hartslag rustig laten oplopen naar 160, kilometer of vijf verder laten oplopen naar 163/4. Rustig vasthouden, tegen de wind in nu geen groepje meer dus op zoek naar een rug van een voorganger. Alle kleine beetjes helpen.

Nu gaat het langzaam toch steeds zeerder doen. De beentjes zeggen eigenlijk “he gek waar ben je mee bezig? stop toch man”. Maar conditioneel geen problemen. Voldoende lucht en power om door te gaan. In de laatste 5 kilometer met de reservekrachten nog kans gezien om te versnellen. Dat gaf wel een enorm sterk gevoel. Kom met de voeding perfect uit.

Bij 40 kilometer zie ik een Zandstuve kostuum voor me. Helaas blijkt dat Gert een mindere dag heeft getroffen. Kramp heeft hem gedwongen zijn tempo drastisch te verlagen. Wel een vreemd gevoel hoor, door kunnen lopen waar anderen af moeten haken. Nog even dat rare lusje door het winkelcentrum. In de verte hoor je de speaker en het lawaai van de aankomst. Alles knarst en piept,  hartslag en beentempo inmiddels tegen de 170 maar who care’s? Daar staat ie dan op 300 meter voor je, de finish. Plotseling wordt ik even heel emotioneel, snertver de snertver, ik ga toch maar even de marathon lopen dik onder de 3 en een half uur. Supergevoel over die streep. Yes binnen, nu merk ik pas dat het droog is, nu na minder nat dan. Blijven wandelen want de boel blokkeert een beetje.

En dan mag ik mijn vrouw even knuffelen, donder wat een superpower gevoel ondanks die kloppende en stijve benen. Direct daarna komt vriendje Gert ook binnen. Ook met 42 kilometer op de klok. Minder tevreden maar wel weer de 5e marathon die hij kan bijschrijven. Nu gaan we wachten op de aankomst van Dianne. Ondertussen kan ik me nog net even een beetje opknappen bij de kouwe kraan in het beursgebouw. Van Marieke krijgt Sandra door dat ze in aantocht is. Het groepje staat bij de 40 kilometerpaal. Dus nog even geduld. Daar komt ze aan hoor. Super de Super in 4;22! Wat een prestatie, petje diep af meiske.

Terwijl Jerry een ‘wereldrecord’ loopt op de halve marathon strompelen we met z’n vijven terug naar het beursgebouw. Beetje opwarmen en daar komt de rest van het stel ook binnenvallen. Niet al te veel later staat Jerry met een clubrecord onder arm in de entree. Heptie 2 minuten eraf gerent op de halve. Effe een bakkie en dan snel naar huis. Nou ja snel, gewoon lopen lukt niet echt meer, trappen worden enorme obstakels en die auto stond wel pokke ver weg hoor. Na thuiskomst is voor ieder weer te volgen geweest wat er aan vette klep naar binnen is gewerkt en via de whattsapp kwebbelt iedereen er vrolijk op los.  Allemaal heel hartelijk bedankt voor jullie support, combinatie Sibculo/Westerhaar verdient extra lof, waardoor deze onderneming een onvergetelijke zal worden. Tot gauw ziens.

Dianne, Gert en Ben