LGZ-lid Pieter Eleveld liep marathon in Uganda

“Op het laatst wilden mijn benen haast niet meer!”

In het dagelijks leven is Vroomshoper Pieter Eleveld (51) wijkcoach bij De Nieuwe Organisatie in de gemeente Almelo. In zijn spaarzame vrije tijd begon Pieter jaren geleden al met hardlopen. Vooral voor de gezelligheid. Tot hij besloot om voor het goede doel een marathon te gaan lopen. In Uganda. Of all places. Donderdag 18 mei was het zover, de start van de zogeheten muskathlon in Jinja, op negentig kilometer van hoofdstad Kampala. Bij Loopgroep De Zandstuve bereidde Pieter zich voor.

Uganda, arm land op de evenaar, in het oosten van Afrika. Hemelsbreed meer dan zesduizend kilometer van Vroomshoop. Daar een marathon lopen om via sponsoring 10.000 euro bij elkaar te krijgen voor arme kinderen in dat land? Doe het maar eens. Pieter Eleveld deed het en kijkt er met veel voldoening op terug. Inmiddels gaat het wel weer, maar de marathon in Uganda trok een flinke wissel op zijn gestel, legt Pieter uit. “Na terugkomst heb ik veertien dagen last gehad van mijn darmen. Dat lijkt nu voorbij te zijn. Maar voorlopig heb ik nog maar even geen nieuw hardloopevenement gepland.”

Weer hoop

In totaal liep Pieter 11.638 euro bijeen. Waarom eigenlijk? “Veel kinderen in Uganda hebben geen hoop voor hun toekomst”, vertelt Pieter. “Ze moeten werken voor heel weinig geld, om überhaupt te kunnen eten. Kinderen verzamelen bijvoorbeeld plastic langs straten of vuilnisbelten. Gezinnen met zes of zeven kinderen leven in een hutje van drie bij drie meter. Kinderen slapen in stapelbedden van drie hoog, twee naast elkaar. Ik wilde met mijn actie kinderen zonder toekomst weer hoop geven. Met het opgehaalde sponsorgeld kunnen deze kinderen meedoen aan het sponsorprogramma van Compassion.”

Bijzondere ervaring

Zes uur en twintig minuten deed Pieter over de 42 kilometer en 195 meter. “Misschien niet zo’n goede tijd, maar het was enorm zwaar”, glimlacht Pieter. “Het was een heel bijzondere ervaring. De hitte en de hoogteverschillen maakten het zwaar, maar daar had ik me redelijk op ingesteld. Er stond elke drie tot vier kilometer een verzorgingspost. Daar heb ik iedere keer mijn hoofd gekoeld en gedronken. Dat werkte goed. Om de warmte iets te omzeilen zijn we om 6.00 uur in het donker gestart. Daarna werd het wel iets warmer. Gelukkig was het eerste deel van de ochtend bewolkt. De laatste tien kilometer heb ik in de brandende zon gelopen.”

Uitlopen

Vooral de lange stukken bergop waren voor Pieter zwaarder dan hij had verwacht. “Je wordt al vermoeider door de afstand. Op het laatst wilden mijn benen haast niet meer bergop. Gelukkig was er dan wel vaak afleiding van kinderen langs de weg, die zongen of met je hand in hand wilden lopen. Of gewoon even wilden voelen of je witte huid wel écht was! Dan was het hardlopen ook even gebeurd. Ik ging ook niet voor een snelle tijd, maar vooral voor het uitlopen. Dat is gelukt.”

Met eigen ogen

Pieter was niet alleen in Uganda om hard te lopen. In zijn week in Afrika bezocht Pieter onder meer de projecten waar de sponsorkinderen van Compassion onderwijs volgen en medische verzorging krijgen. “Als je het met eigen ogen ziet, dan komt het behoorlijk binnen. Ik ben in de sloppenwijken geweest, met open riool, overal afval, huisjes dicht op elkaar, geen schoon drinkwater. Mensen worden hier gemiddeld niet ouder dan 55 jaar, door zwaar werk, slechte medische zorg en ziektes als aids.”

Hoop voor de toekomst

De LGZ’er ontmoette in Uganda ook het kindje dat hij zelf sponsort. “Dat was heel bijzonder”, vertelt Pieter. “Ik ben bij ze thuis geweest en heb ervaren hoe schrijnend hun situatie is. Maar er waren nog zóveel kinderen in het dorp die nog steeds geen uitzicht hebben op verbetering. Geen schoenen, amper kleding en elke dag maar afwachten of ze die avond eten hebben. Ik heb heel dankbare mensen ontmoet, die ondanks hun armoede nog deelden met anderen. Je ziet dat het geld goed wordt besteed. De kinderen die je wél helpt, krijgen weer hoop voor hun toekomst.”

Dankbaar

Wat het Pieter heeft opgeleverd? “Een PR op mijn eerste marathon”, lacht hij. “Maar vooral een onvergetelijke ervaring. Het heeft me ook geleerd om tevreden te zijn met wat wij hier in Nederland hebben. Mijn kinderen lusten nog weleens iets niet. De kinderen dáár hebben helemaal niets! Geen eten, maar ook nauwelijks speelgoed. Terug in Nederland waardeer je de luxe die we hebben wel veel meer, maar zie je ook hoe overbodig veel dingen zijn. Ik ben vooral dankbaar voor wat wij hier hebben en dat ik iets heb kunnen doen voor de mensen daar.”

Bedankt

Het waren enerverende maanden voor Pieter, waarbij naast zijn geloof de steun van zijn vrouw Jennette en zijn kinderen Nicole (21), Jonathan (18) en Naomi (15) essentieel was. “Het evenement is vrij ingrijpend. Het bij elkaar krijgen van het sponsorgeld, de trainingstijd. Het is een hele investering. Je moet dan ook rekening houden met je gezin. Ik kan het niet alleen. Gelukkig stonden Jennette en de kinderen achter mij. Ze hielpen met acties en dachten mee als er iets moest gebeuren.” Pieter is nog maar LGZ-lid sinds oktober 2016, maar is blij met alle steun van mede-LGZ’ers. “De tips en adviezen waren erg waardevol. Ook de interesse in wat ik ging doen en de bemoedigingen tijdens het lopen waren erg fijn. Ik wil iedereen dan ook hartelijk bedanken voor de steun op welke manier dan ook. Bedankt!

Meer weten over Compassion? Kijk dan eens op www.compassion.nl.